Uyanır uyanmaz Charlie Brown kazağımı giyiyorum. Sonra en sevdiğim caz piyanistlerinden Vince Guaraldi’nin müziğini açıp, kendi kendime dans ediyorum. Bu benim Cadılar Bayramı merasimim. Alay konusu olmak umurumda değil. Ekimin son pazar sabahına yaraşır bu küçük kutlamamı yaparken kendimi çok memnun hissediyorum.
İlk sefer 1966 yılında tam da bugün, yani 27 Ekim’de yayımlanan Peanuts Cadılar Bayramı özel kısmı It’s The Great Pumpkin, Charlie Brown (Bu Büyük Balkabağı, Charlie Brown) hem hikayesi hem de müzikleriyle Peanuts tarihinde çok özel bir yere sahip. Natürel, benim şahsî tarihimde de.
Bu kısım, Charlie Brown’ın en yakın arkadaşlarından Linus’ın, büyük balkabağının varlığına nasıl bütün kalbiyle inandığı hakkında. Linus büyük balkabağının canlanarak kasabaya gelip de sihir yoluyla her şeyi yoluna koyacağına inanıyor. Hatta ona bir mektup yazıyor ve şöyle diyor:
“Sevgili Büyük Balkabağı, Cadılar Bayramı’nda buraya gelmeni iple çekiyorum. Umarım bana bir sürü armağan getirirsin. Senin var olmadığını söylüyorlar lakin ben sana inanıyorum. Sevgilerimle, Linus Van Pelt. Not: Şayet sahiden yoksan bile lütfen bana söyleme. Bilmek istemiyorum.”
‘BALKABAKLARI TÜM DÜNYADAKİ İNSANLARA HUZUR VE SEVİNÇ GETİRİYORLAR’
Her birimizin cihanda küçücük bir nokta olduğuna inanan ve devasa kabak heykellerinin (ve öbür her şeyin) üzerini noktalarla kaplayan sanatçı Yayoi Kusama da mucizelere inanmasıyla ünlüydü.
Onun sanatı her şeyden evvel barış, eşitlik ve memnunluk hakkındaydı ve bence tam da bu yüzden başlı başına bir mucize sayılabilirdi. Kusama da doğal olarak balkabakları konusunda Linus’la misal hisler içindeydi. Onlar hakkında şöyle söylüyordu:
“Balkabaklarına bayılıyorum. Onlar çocukluğumdan beri manevi yuvam oldular benim. Balkabakları tüm dünyadaki insanlara huzur ve sevinç getiriyorlar. Benimle konuşuyorlar. Onlar sayesinde yoluma devam edebiliyorum.”
Bu pazar sabahı, güneş gökyüzünde yükselirken It’s The Great Pumpkin, Charlie Brown’ın soundtrack albümünde yer alan Guaraldi bestesi The Great Pumpkin Waltz’ın (Büyük Balkabağı Valsi) sesini açıyor ve utanç verici dansıma devam ediyorum.
Derken niyetlere dalıyorum. İçimde bir Charlie Brown var güya. Nedenini bilmiyorum lakin bundan eminim. Her vakit her çeşit felaket beni buluyor, talih melekleri beni hiç ziyaret etmiyor. Her vakit şanssız, her vakit melankoliğim. Asla bir yere ilişkin hissedemiyorum kendimi.
Öte yandan, içimde bir Snoopy de yaşıyor üzere geliyor bana. Her vakit şanslı, her vakit dört ayak üzerine düşen… Hiçbir şey keyfimi bozamıyor. Daima çok sevinçliyim ve yazdığım küçük hikayeleri çok beğeniyorum. Yani birazcık kendini beğenmiş biriyim! Özcesi ben bazen Charlie Brown, bazen de Snoopy’yim.
Dans ederken bunları düşünüyorum ve kendi kendime gülümsüyorum. Vince Guaraldi’nin müziği ne kadar güzel! Kazağım ne kadar yumuşak! Salona serpiştirdiğim küçük balkabakları ne kadar turuncu! Zati dünya siyah beyaz bir yer olduğunda bile balkabakları ebediyen ve inadına turuncu olmaz mı?
Biliyorum, dünya sık sık siyah beyaz bir yere dönüşüyor bu ortalar. Fakat her şeye karşın teselli bulabilmek mümkün: Yayoi Kusama hepimizin (biz küçük noktacıkların) cihanda var olan sihirli ve görünmez bir bağ ile birbirimize bağlı olduğumuzu düşünüyordu. Bu umut dolu fikir, her gün kalbimde balkabağı valsleri çalmasına sebep oluyor.
Büyük balkabağı gelip de her şeyi yoluna koymayacak tahminen fakat biliyorum ki, berbatlığın var olduğu her yerde sevgi de bir yolunu bulup sürgün vermeyi başarıyor. Bence Vince Guaraldi’nin piyanosu da tam olarak bize bunu anlatmaya çalışıyor.
Yine de siyah beyaz vakitlerde böylesine optimist kalabilmek nitekim de Linus üzere alay konusu haline getirebilir beni. Lakin dediğim üzere, umurumda değil. Zira ekim biterken, bu serin pazar sabahında, yarı Charlie Brown yarı Snoopy bir varlık olarak, kendi kendime yapabileceğim en radikal aksiyon, sihre inanmaya ve dans etmeye devam etmek.
Ben de o denli yapıyorum. Salonun ortasında müzik bitene ve kahvem soğuyana dek kendi kendime bir balkabağı valsi yapmaya devam ediyorum… Sihir diye bir şey nitekim yoksa da bunu mutlaka bilmek istemiyorum.