Galatasaray’ın tipik bir özelliği var. Bilhassa kendi alanında ne kadar berbat olursa olsun bir formda o maçı kazanmasını biliyor. Dün de motamot bu türlü oldu.
Şimdi birinci yarıya bakıyorsunuz. Mertens yok, Osimhen yok, Yunus yok, Barış Alper yok, Jakobs yok. Sanchez makus, Kaan etkisiz. Torreira’nın aklı cinlikte. Olağan bu kadar çok makûs bir ortada olunca ve karşında Göztepe üzere canlı, akıllı ve fizik gücü yüksek bir grup olunca işler de sarpa sarıyor.
Penaltıyı saymazsak birinci 47 dakika boyunca Galatasaray’ın rakip kaleye tek bir şutu yok. Üstelik organize olamadılar.
Tabii bunda Göztepe’nin rolü büyük. Galatasaray’ın kilit oyuncularını o denli bir kilitlediler ki, kıpırdatmadılar. Son haftaların en kıymetli adamı Yunus bir oraya bir oraya gidip kendini boşa çıkarmaya çalıştı. Fakat daima tam saha markajına takıldı. Ayağında da çok tutmaya başladı ve bu yüzden ekibine gol yedirdi.Osimhen, Galatasaray’ın tek gol umudu durumunda. Öbür arayış yok. Alışılmış rakip sağlam tedbir alınca Galatasaray çaresiz kalıyor. Bir de Osimhen, İcardi üzere ön direk koşuşunu çok fazla yapmıyor. Penaltı noktası etrafında sabit kalıyor. Bu yüzden de denetimli oyuncular tarafından rahat marke ediliyor. İcardi olsa bu sorun kolay çözülür. Lakin yok. Ve bu durum Galatasaray için yalnızca bu maç değil öteki maçlarda da eza yaratacak.
Aslında ikinci yarıda da Galatasaray açısından çok fazla değişiklik yoktu. Sakin, temposuz futbolu devam etti.Tabii hal bu türlü olunca Galatasaray’ın deneyimli ve usta ayaklarına çok iş düşüyordu. Ve Göztepe kaçırdığı net bir golden sonra Mertens, Yunus’un önüne o denli hoş yuvarladı ki asist üzere asistti.Yunus da yürümeye yarayan sağ ayağı ile kalenin uzak tabanına vurdu ve gol oldu.İki yarıyı toplarsak Galatasaray’ın bu maçta öbür konumu yok. Lakin iş bilenin kılıç kuşananın. Göztepe ikinci yarıda biraz ürkek futbolunun kurbanı oldu.
Evet ligde üç puan çok değerli. Fakat Galatasaray’ın önünde daha çok maç var. Bu imgeyle daha ne kadar götürür bilinmez. Lakin şu avantajı var. Galatasaray’ın elinde o denli oyuncular var ki her an şapkadan tavşan çıkarabilecek yetenekteler.
Çoğu maçta da bu türlü götürdüler. Dün bilhassa Osimhen ve Sanchez’in manzaraları, yetersiz kadro oyunu ve temposuzluk çok can sıkıcıydı.